WARSZAWA:   Wesoła - Wawer - Praga Południe - Rembertów

Logowanie

• Informacje o gazecie
• Kontakt
• Reklama i ogłoszenia

Niedziela, 31 maja 2020 r.
Imieniny obchodzą: Aniela, Petronela, Kamila

Oczywiście, nie chcę w tym artykule opisywać całej biografii Jana Kiepury, ani przebiegu Festiwalu. Chciałam natomiast, zwrócić uwagę na jego ogromny związek emocjonalny
z Krynicą, a zarazem z Polską, za którą bardzo tęsknił podczas swoich licznych podróży, aż do tego stopnia, że w Krynicy zamieszkał… W 1933 r. przy ul. Pułaskiego 35 zostaje zbudowana potężna willa autorstwa słynnego, przedwojennego architekta Bohdana Pniewskiego (w holu głównym, na ścianie wisi pamiątkowa tablica). Willa ta odwzorowywała najnowocześniejsze wówczas hotele szwajcarskie i austriackie – windy, centralne ogrzewanie, centrala telefoniczna, taras widokowy na dachu, ekskluzywne obrotowe drzwi wejściowe oraz alabaster i marmur w holu głównym, sala teatralna, restauracja). Kiedy zwiedzałam pomieszczenia „Patri”  i dotykałam części  wyposażenia zachowanego  z tamtej epoki, oczami wyobraźni przeniosłam się do tamtych czasów i do scen filmu z 1937 r. 
pt. „Książątko”, w reżyserii Konrada Toma i Stanisława Szebego,  ze wspaniałą kreacją aktorską  m.in. Eugeniusza Bodo i Lody Niemirzanki, które  były kręcone właśnie w tutaj. Wydawało mi się, że zaraz stanę się jedną z postaci grających w filmie, że za chwilę zobaczę któregoś z aktorów…To niesamowite uczucie, prawie jak podróż w czasie. Film opowiada o młodej pracownicy urzędu pocztowego, która za wygrane na loterii pieniądze postanawia pojechać do Krynicy w ślad za ukochanym, który jest wysoko urodzony. Wielu, z czytelników pamiętających program „ Stare kino” na  pewno doskonale kojarzy sobie ten film. Po wyjściu z „Patri” patrząc na zbudowane z rozmachem schody, wyglądające  jak z rewii z lat dwudziestych – trzydziestych przypomniałam sobie, że mimo tak ogromnej sławy Kiepura był wspaniałym filantropem. Prawie cały dochód z koncertów zawsze starał się przekazywać biednym, powodzianom albo na budowę instytucji kulturalnych np. Muzeum Narodowego w Krakowie.
W „Patri” mieszkali rodzice artysty. Gośćmi hotelu w 1937 r.  była m.in. para książęca z Holandii – księżniczka Juliana z mężem księciem Bernhardem van Lippe-Biesterfeld.

Inną ikoną świata artystycznego, tej uroczej miejscowości jest oczywiście Nikifor.
To niesamowita postać. Samouk – malarz prymitywista, mający problemy ze słuchem i mową wyraził  siebie, swoje uczucia i sposób postrzegania świata, samej Krynicy tak pięknie, poprzez malarstwo
(„Autoportret potrójny”, „Wieża Babel”). Nie znana jest dokłada data jego narodzin. Wiadomo, 
że Epifaniusz Drowniak, bo tak naprawdę nazywał się artysta miał korzenie łemkowskie (Łemkowie mieszkali na tych terenach). Za to, zwiedzając wystawę jego prac w wilii „Romanówka” (Bulwary Dietla) dowiedziałam się, że w ubiegłym roku zorganizowano wystawę w rocznicę jego śmierci – 1968-2018. Na otwarciu wystawy była żona słynnego, nieżyjącego już reżysera Krzysztofa Krauzego, twórcy filmu o Nikiforze – „Mój Nikifor”, ze wspaniałą kreacją św. p. Krystyny Feldman. I tu ciekawostka, kilka scen kręconych było właśnie w „Romanówce” mimo, że artysta nigdy w tym budynku nie mieszkał, za to reżyser filmu i jego żona podczas kręcenia ujęć mieszkali, w tym budynku  na piętrze. Nikifor wiele lat był bezdomny, wypędzany z Krynicy  w ramach akacji „Wisła” ,
by  wreszcie  zamieszkać  Krynicy, przy ul. Zieleniewskiego – dom rodziny Ferków. Wiele
z przedmiotów codziennego użytku pochodzących z tego domostwa można obejrzeć w  Muzeum (okulary, kredki, skrzynki na farby i pędzle). 

A gdzie mowa o duchu sportu w Krynicy? Nie bez powodu wspomniałam na wstępie o Janie Kiepurze. To właśnie w jego czasach miejscowość ta była mekką sportów zimowych. Oczekując na   zabytkową kolejkę ( 1937 r.) wjeżdżającą na jedną z atrakcji turystycznych Krynicy – Górę Parkową,
w przedruku gazety z 1937 r. udostępnionej obok kas biletowych, można znaleźć ciekawe informacje na ten temat. W tamtych czasach poza popularną od 1924 r. skocznią narciarską  na Krzyżowej,
z najwyższą wówczas w Europie wieżą (75 m), wielką popularnością cieszyły się organizowane od 1930 r. Mistrzostwa Polski w saneczkarstwie. Tory saneczkarskie znajdowały się właśnie na Górze Parkowej (1609 m długości, przy różnicy spadku 210 m). W Krynicy powstało też ogromne lodowisko do gry w hokeja, na którym to w 1931 r. rozegrano mecze podczas organizowanych tutaj Mistrzostwach Świata. Lodowisko zostało wspaniale przygotowane jak na imprezę tej rangi przystało -trybuny z zadaszeniem i centralne ogrzewanie, dodatkowe lodowisko treningowe z przebieralniami dla zawodników. Postanowiłam odnaleźć to miejsce…. Okazało się, że lodowisko znajdowało się  w pobliżu stojącego obecnie pomnika Jana Kiepury. Nie znalazłam żadnym po nim pozostałości. Za to fragmenty toru saneczkarskiego można dostrzec z wagonika kolejki.

Nie sposób nie czuć tego ducha Krynicy też będącego częścią jej historii… wciąż żyjącej
w pamięci mieszkańców, o której opowiada  nawet szum drzew… .

Źródło: Wikipedia

*Treść komentarza:
*Autor:
	odśwież
*Wpisz kod z obrazka:

Pola zaznaczone * są obowiązkowe