Choroby wirusowe psów – cz. I
Katarzyna Zakrzewska, lekarz weterynarii | 16 lipca 2012
Dzięki szeroko rozpowszechnionym programom szczepień wśród zwierząt domowych z wieloma chorobami coraz rzadziej mamy do czynienia. Nie znaczy to jednak, że zostały one zupełnie wyeliminowane. Kupując pieska lub kotka, nigdy nie mamy pewności, czy zostały wykonane podstawowe szczepienia. Bez nich młode osobniki nie wytworzą odporności i będą bardziej podatne na różne choroby. Dlatego warto zapoznać się z najważniejszymi chorobami, które mogą zagrozić naszym milusińskim.
Najważniejszą chorobą wirusową psowatych występującą na całym świecie jest nosówka. Jest to choroba bardzo zaraźliwa, z wysoką śmiertelnością, o przebiegu najczęściej ostrym lub podostrym. Zazwyczaj po 3–6 dniach rozwija się postać ostra charakteryzująca się wysoką gorączką (41°C), utratą apetytu, zapaleniem spojówek. Dominują objawy ze strony układu oddechowego – zapalenie krtani, kaszel. Potem dochodzi do zapalenia płuc i oskrzeli. Przy postaci jelitowej występują nasilone wymioty i biegunka. Wkrótce pojawiają się również objawy nerwowe, takie jak: ataki padaczki, niedowłady, niezborność ruchowa. Podostra nerwowa postać nosówki może towarzyszyć innym postaciom tej choroby lub rozwinąć się w następstwie powikłań. Wówczas obserwuje się zapalenie mózgu z drgawkami, napady padaczki. Stare psy też mogą chorować na nosówkę, ale wtedy przyjmuje ona postać zapalenia mózgu starych psów albo choroby twardej łapy.
Inną chorobą wirusową występującą powszechnie na wszystkich kontynentach jest parwowiroza psów. Obserwowana jest przez cały rok, chociaż częściej mamy z nią do czynienia wiosną oraz latem. Do zakażenia dochodzi głównie poprzez kał. Jej występowanie nie zależy od płci ani rasy, ale od wieku zwierzęcia. U szczeniąt tuż po urodzeniu wystąpić może postać uogólniona. Obecnie bardzo rzadko stwierdzana, ponieważ potomstwo chronione jest przeciwciałami wytwarzanymi przez szczepione matki. Druga postać – zapalenie mięśnia sercowego, pojawić się może między 4 a 8 tygodniem życia, w zespole tak zwanej „nagłej śmierci”. Jeśli mimo to szczeniaki przeżyją, do końca życia będą musiały borykać się z niewydolnością serca. Na szczęście dzięki odporności biernej, jaką uzyskują szczenięta z mlekiem matki, ta postać też jest rzadka. Trzecia postać – jelitowa, jest najważniejszą formą choroby. Zakażeniu ulegają osobniki w wieku 8–12 tygodni życia. Objawami są: wyniszczające wymioty, brak łaknienia, biegunki (w kale widoczne są plamki krwi). Prowadzi to w konsekwencji do odwodnienia zwierzęcia. W zapobieganiu tej chorobie największe zaznaczenie mają szczepienia, jak również dobre warunki higieniczne oraz dobry ogólny stan zdrowia zwierząt.
Najlepszym zabezpieczeniem dla naszych zwierząt przed zachorowaniem są szczepienia, które należy wykonywać już od 6–7 tygodnia życia i powtarzać rokrocznie. Kalendarz szczepień określi najlepiej lekarz weterynarii.
Tagi: zwierzęta, weterynarz, choroby zwierzęce, choroby, choroby psów, choroby wirusowe psów
Komentarze użytkowników (0)
Dodaj komentarz
Nasza ankieta
Jaka forma imprez lokalnych podoba Ci się najbardziej?
